Chocoladeprentjes

Als kind was het verboden terrein: de doos met prentjes van Jacques chocolade, zorgvuldig gespaard door mijn mama. De afbeeldingen in combinatie met het verbod maakten de prentjes magisch.

Jaren later vond ik de dubbels terug. Niet langer verboden omdat mijn mama er niet meer is. Maar ik voel het nog steeds: de kinderlijke nieuwsgierigheid, het verlangen om ze te hebben.

Bij het verzamelen van prentjes zijn dubbels onbelangrijk. Ze dienen enkel om te ruilen met anderen. Maar de dubbels verbergen ook een patroon. Ik ging aan de slag met alle dubbels om ze opnieuw belangrijk te maken. Wat ooit een rommelige schat was, is nu gesorteerd en omgevormd tot een patroon.

Dit werk gaat over herinneringen, over bewaren en loslaten, en over: keeping this shit will not bring her back.